توليد دريچه منهول چدني فرآيندي طولاني و گسترده است. در اين مقاله مي توانيد تمام مراحل ساخت اين قطعه ضروري را کشف کنيد.

در زير هر خيابان شهري، کيلومترها تونل و چاله هاي سطحي وجود دارد. زهکش هاي طوفان، تونل هاي بخار، راهروهاي شهري و بسياري موارد ديگر در سطح زيرزميني شهر اجرا مي شوند و بخشي ضروري از زيرساخت هاي شهري هستند. براي رسيدن به اين راهروها و تونل هاي زير منهول شهر بايد حفر شود. راه هاي دسترسي ضروري هستند تا کارگران بتوانند انواع مختلفي از وظايف تعمير و نگهداري را انجام دهند مانند:

• تميز کردن
• بازرسي ها
• تعميرات

شفت ها مي توانند کم عمق يا 70 طبقه باشند. يکي از عميق ترين شفت هاي جهان در شهر نيويورک است و براي دسترسي به تونل آبرساني استفاده مي شود .

منهول ها با درپوش منهول محافظت مي شوند. اين صفحات گرد که اغلب از چدن ساخته مي‌شوند، در پياده‌روها و خيابان‌ها فرو مي‌روند تا اطمينان حاصل شود که صفحات روي سطح در منهول زير نيفتند.

دريچه هاي منهول سفارشي در طيف وسيعي از اندازه هاي مختلف با حداقل قطر 22 اينچ و حداکثر 60 وجود دارد. اين تا حد زيادي به منهولي که روي آن قرار مي گيرند بستگي دارد. دريچه هاي منهول از چدن ساخته شده‌اند، زيرا بايد سنگين باشند تا گاز متان در زير محبوس بماند و اطمينان حاصل شود که نمي‌توان آنها را دستکاري کرد.

تاريخچه مختصر

از زماني که بشر در حال ساختن شهرها بوده است، منهول ها وجود داشته اند. هنگامي که مردم شروع به زندگي در سکونتگاه هاي شهري بزرگ کردند، يک مشکل به سرعت آشکار شد. جايي براي دفع سطوح باورنکردني زباله وجود نداشت. در ابتدا از رودخانه ها به عنوان فاضلاب روباز در کنار شهرها استفاده مي شد. با اين حال، اين منجر به گسترش بيماري شد. رومي ها بودند که سيستم هاي فاضلاب زيرزميني را ايجاد کردند. اينها توسط کارگران حفر شده، با آجر چيده شده و زباله ها جمع آوري شده است. نقاط دسترسي ساخته شده بود تا فاضلاب ها به طور منظم تميز شوند و با پوشش هاي سنگي محافظت مي شدند.

سيستم‌هاي مشابه در دنياي غرب بسيار ديرتر اتفاق افتاد و سيستم فاضلاب شيکاگو تا سال 1876 ساخته نشد. اولين پوشش‌هاي منهول در واقع براي تامين آب و گاز شهر مورد استفاده قرار گرفت و در قرن نوزدهم ايجاد شد.

چدن چگونه ايجاد مي شود؟

همانطور که گفته شد دريچه منهول از چدن ساخته مي شود. شايان ذکر است که آهن معمولاً به شکل خالص آن کشف نمي شود. در عوض، با ترکيبي از مواد اوليه مختلف مخلوط مي شود. در واقع، تنها منبع آهن خالص شهاب سنگ ها هستند.

ترکيباتي که آهن را تشکيل مي دهند به عنوان اکسيدهاي آهن شناخته مي شوند. آهن از سنگ هايي به نام سنگ معدن که در لايه هاي بيروني زمين يافت مي شود استخراج مي شود. سپس سنگ معدن به انواع مختلف آهن تبديل مي شود. با اين حال، براي انجام اين کار، بايد با استفاده از کوره بلند پردازش شود. در اينجا چدن ايجاد مي شود.

آهن خام به دليل شکننده بودن کاملاً کاربرد زيادي ندارد. با اين حال، مي توان آن را با فلزات ديگر آلياژ کرد و چدن از اين طريق ساخته مي شود. براي تشکيل چدن، آهن خام بايد دوباره ذوب شود و با مقادير زيادي ضايعات آهن مخلوط شود. در برخي موارد فولاد نيز شامل خواهد شد.

پس از حذف آلاينده ها، آهن ريخته گري مي شود. آهن در قالب ريخته مي شود تا شکل بگيرد. بسته به نياز فرآيند توليد، قالب ها مي توانند مصرف شوند يا غير قابل گسترش باشند. علاوه بر اين، آهن يا با استفاده از نيروي گرانشي يا با ايجاد خلاء مصنوعي ريخته مي شود.

هنگامي که قالب با جزئيات کمي پيچيده تر است، فرآيند ريختن بسيار مهم مي شود.

وقتي آهن ريخته شد، جامد مي شود. اگر روش نادرست تکميل شود، انجماد کار نخواهد کرد. در اين مرحله فلز تبديل به قراضه مي شود و کل فرآيند بايد از ابتدا شروع شود. منحني خنک کننده بايد به دقت کنترل شود و مي تواند تفاوت بين يک محصول نهايي با کيفيت بالا يا پايين باشد. اگر چدن به طور ناهموار خنک شود، چدن هميشه کيفيت پاييني خواهد داشت. مسائل ديگر شامل آلودگي فلز يا مسائل مربوط به سياليت است. بسياري از توليدکنندگان بر اين باورند که ايجاد چدن چيزي شبيه به هنر است و تکميل آن دشوار است.

دريچه منهول چدني چگونه ايجاد مي شود؟

روکش منهول هميشه در کارخانه هاي بزرگي که به نام ريخته گري معروف هستند ساخته مي شود . آهن قراضه وارد کارخانه ريخته گري مي شود و در آنجا آلياژ شده و ذوب مي شود. در کل پنج مرحله در فرآيند توليد وجود دارد.

ساختن الگو

الگوهاي منهول ها را مي توان از چوب حک کرد يا ممکن است از آلومينيوم ماشين کاري شود. به دليل دوام بالاتر، مدل هاي آلومينيومي معمولاً براي توليدات بزرگتر استفاده مي شوند. الگوها هميشه کمي بزرگتر از منهول تمام شده هستند و اين امکان انقباض را فراهم مي کند. دو الگو براي بالا و پايين منهول مورد نياز خواهد بود. معمولاً قسمت بالايي طرحي تزئيني دارد، اما اغلب يک الگوي وافل معمولي يا دايره متحدالمرکز است. قبل از دهه 50، طرح ها اغلب خلاقانه تر و در واقع پيچيده تر بودند.

نيمه پاييني قالب مي تواند کاملا صاف باشد. از طرف ديگر، مي تواند يک الگوي وب سه بعدي داشته باشد. اين باعث مي‌شود که سطح استحکام بيشتري وجود داشته باشد، اما به اين معنا نيست که پوشش آنقدر سنگين است که جابجايي آن دشوار است.

مطالب پیشنهادی:

آماده سازي قالب

مدهاي ماسه اي با قرار دادن دو نيمه منهول در جعبه هايي به نام فلاسک ايجاد مي شوند. ماسه سبز در بسته بندي محکم بسته بندي مي شود تا قالب ايجاد شود. قالب بالايي داراي سوراخ هايي است که به نام اسپرو يا رايزر شناخته مي شوند. آهن مذاب از طريق آنها ريخته مي شود و گازها نيز از طريق همان سوراخ ها از قالب خارج مي شوند.

دريچه ها را مي توان با قرار دادن يک تکه چوب در فلاسک به صورت عمودي و سپس برداشتن آن پس از بسته شدن شن ايجاد کرد. معمولاً رايزر مستقيماً به قالب منتهي نمي شود. دونده ها همچنين اطمينان حاصل مي کنند که فضاي خالي در ريخته گري نهايي ايجاد نمي شود. پس از برداشتن الگوها، فلاسک ها تصاوير توخالي براي هر دو قسمت درب منهول هستند.

سپس آنها در يک قاب فلزي بزرگ که به عنوان فلاسک درگ شناخته مي شود، مونتاژ مي شوند.

پاک کردن و ذوب شدن

براي ذوب ضايعات فولادي در ريخته گري مي توان از انواع مختلف کوره ها استفاده کرد. به طور معمول، براي ايجاد يک قاب منهول و ذوب پوشش در حدود 2700 درجه فارنهايت رخ مي دهد. پس از اتمام اين مرحله، فلزات آلياژي اضافه خواهند شد. اين يک محصول زائد ايجاد مي کند که تا بالا شناور مي شود و مي تواند به راحتي از آهن مذاب جدا شود. سپس کارگران يک ريخته‌گري ملاقه‌اي را مي‌چرخانند که آهن در آن جمع‌آوري مي‌شود و آهن در قالب ماسه جديد مي‌ريزد.

از آنجايي که دماي آهن مذاب بالاتر از مواد آلي موجود در ماسه هاي سبز است، هيچ اکسيژني در قالب وجود ندارد. کارگران همچنين بايد اطمينان حاصل کنند که گازهايي که مي تواند باعث حباب زدن شود و در نهايت به اين معني باشد که پوشش منهول بايد دور ريخته نشود، به دام نمي افتند.

فرآيند خنک سازي

معمولاً بيش از يک ساعت و نيم طول مي کشد تا فلز خنک شود. سپس مي توان آن را جدا کرد و خنک شدن کامل در طول يک روز اتفاق مي افتد. ريخته گري هاي بزرگتر با استفاده از رنده هاي ارتعاشي شن ها را تکان مي دهند. سطوح انبوهي از شن را مي توان توليد کرد، بنابراين يک سيکلون براي حذف هر چيزي که قابل استفاده مجدد نيست و خلاص شدن از شر افتادگي فلز استفاده مي شود.

تکميل محصول

تکميل مي تواند بخش بزرگي از فرآيند توليد محصولات چدني باشد. با اين حال، خوشبختانه با پوشش منهول چدني، همه چيز به طور قابل توجهي ساده تر است. به طور معمول، تمام چيزي که مورد نياز است حذف گيت ها، رانرها و رايزرها است. کانال هاي مورد استفاده براي ريختن آهن مذاب در نهايت به استالاگميت هاي ريز روي پوشش نهايي تبديل مي شوند.

هنگامي که اين کار کامل شد، سطح شات بلاست مي شود و سپس سطوح بلبرينگ ماشين کاري مي شوند. اين اطمينان حاصل مي کند که پوشش به زيبايي در قاب قرار مي گيرد. قاب و دريچه منهول بايد مانند يک دست در دستکش قرار گيرد.

بررسي هاي کيفيت

آخرين بخش فرآيند اطمينان از مطابقت محصول نهايي با سطح کيفيت مناسب است. اين قبل و بعد از اتمام فرآيند خنک‌سازي نهايي اتفاق مي‌افتد. استحکام و انعطاف پذيري بايد با دقت در نظر گرفته شود. چدن داکت قبل از اينکه در نهايت به تکه تکه شود بايد تا 2 درصد کشيدگي را تحمل کند. به دليل اهميت آنها در محافظت از افراد در دريچه منهول هاي خيابان، آزمايش هاي دقيق تري نسبت به ساير محصولات انجام مي شود.

روند توليد در آينده چگونه مي تواند باشد؟

در نهايت، با ادامه پيشرفت فناوري، ممکن است در مورد احتمالات آينده براي توليد دريچه منهول کنجکاو باشيد. با اين حال، پول هوشمند نشان مي دهد که اين روند چندان تغيير نخواهد کرد. اگرچه، ممکن است ماشين آلات اتوماتيک به بخش کليدي عنصر توليد تبديل شوند. علاوه بر اين، ممکن است به نقطه اي برسيم که مدل را بتوان تنها در چند دقيقه برش داد. در حال حاضر اين يک فرآيند کاملاً عملي است، اما به زودي مي‌تواند تغيير کند و طرح‌هاي پيچيده‌تري که به عنوان بخشي از خيابان‌هاي شهر ما باورنکردني به نظر مي‌رسند، بازگردانده شوند.